Voor vele van mijn studenten is het de allereerste keer dat ze ‘mogen’ gaan stemmen al geven sommigen aan dat het werkwoord ‘moeten’ een betere keuze is. Ik heb niet de indruk dat ze er fel mee bezig zijn. Examens voor de deur hé, andere zorgen…
Zondagavond wordt duidelijk dat Vlaams Belang de grote overwinnaar is van deze verkiezingen dus neem ik maandag een krant mee naar school en toon ik aan het begin van de les de voorpagina van deze krant met hierop een foto van een fiere voorzitter. Eerst onze mensen…
Het wordt stil in de klas…
“Wat denken jullie nu als je deze pagina ziet?”
Het blijft stil tot er dan toch iemand reageert. “Bart, ik vind dat echt niet goed hoor… ik word daar eigenlijk gewoon bang van…” Anderen knikken instemmend en de discussie komt op gang. Termen als ‘racisme’, ‘verdraagzaamheid’ en ‘multicultureel samenleven’ passeren de revue en de allochtone meisjes in de klas volgen het gebeuren een beetje vanop de achtergrond.
Ik richt me tot hen en stel dezelfde vraag: “Wat denken jullie nu als je deze pagina ziet?”
Het wordt opnieuw stil in de klas…
De dames schuifelen een beetje op hun stoel en een studente geeft aan: “Ik weet niet wat ik daarop moet zeggen, Bart… ik ben toch ook maar gewoon een Belg, of niet?” “Ja, vult de ander vol overtuiging aan… wij hebben ook graag frieten hoor.” De klas barst uit in een heerlijke schaterlach en de stilte komt de komende lesuren niet meer terug.
Ik maak me geen zorgen, we hebben gelukkig nog altijd meer ‘mogers’ dan ‘moeters’…
Bart