Een gezond lichaam…. Als puber hield dit voor mij in dat ik op dieet ging, gezond at en veel ging sporten en uiteraard dat ik een slank lichaam had.

Ik vergeleek me veel met leeftijdsgenoten en personen op sociale media en TV. En merkte dat ik een beetje uit de boot viel op dit vlak. Ik was helemaal niet dik, maar ook niet slank. Ik at iedere week fastfood en sporten was er door het vele studeren ook al lang niet meer van gekomen. Hier wilde ik iets aan veranderen. Want dat gezond lichaam was plots toch erg belangrijk voor mij geworden. Ik was niet meer tevreden met wie ik op dat moment was.

Op internet ging ik opzoek naar tips en tricks. Ik ging sporten en letten op mijn voeding. Op het begin ging dat er nog vrij oké aan toe maar eenmaal ik een aantal kilo verloor, ik complimentjes ontving van vrienden en familie en ik mezelf trots voelde, ging ik steeds competitiever sporten en diëten.
op termijn zat ik in een negatieve spiraal. Zo werd ik geobsedeerd door slanke & magere modellen, ik zocht ze dagelijks op op internet. Ik ging meer opzoek naar tips en tricks die me hielpen afvallen en ook ging ik 7 op 7 intensief sporten.
Van een gezond lichaam was toen eigenlijk helemaal geen sprake meer maar dat zag ik zelf helemaal niet in. Na 5 kg minder wou ik voor de 10 kg minder gaan en zo zat ik plots in een vicieuze cirkel die ik in mijn eentje niet doorbroken kreeg.

Het was mijn sportlerares die aan de alarmbel trok en zei dat ik een eetstoornis had en niet meer welkom was in de sportschool om te sporten. Een enorme klap in mijn gezicht. Ik werd wakker geschud. De weg naar huis huilde ik, was ik verstrooid en wist ik helemaal niet meer wat te doen. Enerzijds was ik enorm boos omdat ik niet meer mocht sporten. Ik MOEST namelijk sporten. Anderzijds dacht ik na over het gegeven ‘eetstoornis’. Ik een eetstoornis? Dat kon toch helemaal niet. Ik had altijd genoten van eten en een lekker glas wijn. Ik was nu gewoon op dieet en ging sporten, meer was er volgens mij niet aan de hand.

Thuis vertelde ik er niets over maar ik ging wel ten raad bij mijn beste vriendin. Zij was eerlijk. Ze gaf aan dat ik inderdaad wel veel was afgevallen, dat mijn eetgewoontes niet meer echt oké waren en dat een eetstoornis misschien toch wel klopte. Ik begon het probleem meer en meer te herkennen maar erkennen? dat was moeilijk. Mijn beste vriendin is uiteindelijk de persoon geweest die me heeft geholpen een afspraak te maken bij een kliniek voor eetstoornissen. En zo begon mijn grote, zware avontuur met mijn beste en slechtste vriendin, de eetstoornis genaamd.

Het was een helse periode waarin ik opzoek ging naar mezelf. Een helse periode waarin het eigenlijk alleen draaide om ‘leren houden van mezelf’.

In de kliniek voor eetstoornissen, ben ik kleine stapjes vooruit gaan zetten. De zoektocht naar wie ik ben en wilde zijn, was begonnen. Een lange zoektocht maar het was de moeite waard.

Ik wil met dit verhaal niet zeggen dat je niet opzoek mag gaan naar dat gezonde lichaam en een gezond leefpatroon. Ik blijf dit enorm belangrijk vinden. Maar overdrijf er niet in en laat je goed begeleiden door een diëtist, huisarts of personal trainer als je gewicht wilt verliezen. Ik vind het enorm belangrijk dat een gezond lichaam en leefpatroon gepaard gaat met een gezonde geest.

Ik haat het woord “dieet” enorm. Liever spreek ik over “werken aan mezelf”, “van mezelf leren houden”. Want dat lieve mensen is naast je gezondheid het belangrijkste dan het getalletje op je weegschaal.

Een gezond lichaam is heel erg belangrijk. Maar wat nog belangrijker is, is om je lichaam te koesteren zoals het is. Jouw lichaam is het belangrijkste wat je in je bezit hebt om door het leven te gaan.

wat ik als tips zou meegeven nu? …. Drink voldoende water, eet je fruit en groentjes per dag & zorg dat je wat aan beweging doet. Je mag heus nog genieten van die lekkere frietjes op vrijdagavond of die pizza in het weekend. Het zijn geen boosdoeners zolang je er maar niet in overdrijft.

Love yourself!

Frauke Urlings