~ Perth, 30 april 2023
Het is zondagochtend, we zijn aangekomen in Perth en voor het eerst in lange tijd staat er niets op de agenda vandaag. “White space” zoals mijn spiritual life coach van destijds dat noemde.
Diepe zucht. Het lijkt alsof ik net iets beter kan ademen, letterlijk en figuurlijk. Zou het kunnen dat mijn verstopte neus van de afgelopen dagen symboliseerde dat er even niets meer bij kon? Dat de boel op overstromen stond?
Het was dan ook veel:
- Mijn manuscript afwerken, de cover op tijd de deur uit krijgen, de bladwijzer laten drukken, adressen verzamelen, collega’s aanspreken.
- Dat promotiefilmpje maken dat onmogelijk leek -echter tevens zeer mogelijk bleek- en verrassend geslaagd uitdraaide, al zeg ik het zelf.
- Mijn video- en audiomateriaal voor de online training editen en klaarstomen voor de reis.
- Extra gesprekken met cliënten, nog net even in dezelfde tijdzone levend.
- Ons huis klaarstomen voor aankomende bezoekers.
- Ervoor zorgen dat mijn plantjes overleven.
& Ohja,
Last but not least… slim & minimalistisch inpakken voor een reis van 7 weken. Geen idee hoe ik het allemaal heb klaargespeeld en ongetwijfeld zijn er een aantal dingen net buiten het zicht van mijn radar geglipt. Het belangrijke eraan is niet de inhoud van die dingen zelf, integendeel, gezien we ze 5 dagen na vertrek nog niet gemist hebben waren ze allicht compleet onbelangrijk. Wat er wel betekenisvol aan was is dat ik en mijn perfectionistisch brein, we dus in feite, gedwongen werden details los te laten. Er was gewoonweg geen tijd en dus moesten we wel keuzes maken. Wat wel en wat niet?
Ik had ook de tijd niet me er druk in te maken of er al te lang bij stil te staan, ik moest er gewoonweg door. Enkele zaken doen, enkele zaken delegeren en de rest, so be it. I’m only human. Ik wil ook niet langer deelnemen aan een onrealistische standaard. Ik wil het idee niet langer voeden dat vrouwen alles kunnen, neen beter nog, alles tegelijk kunnen. We kunnen het niet allemaal en zeker niet tegelijk en dat is ook gewoon oké.
Benen epileren? Dat kan ook in Singapore.
Ongewassen ramen? Die zullen toch openstaan overdag. Ongestreken kleren? Die raken toch opnieuw verkreukeld in de rugzak onderweg. En de badkamer kuisen? Geen nood, dat gebeurde wel, maar ik ontdekte dat mannen dat ook kunnen! Eigenlijk ontdekte ik het volgende: we kunnen een tandwiel vormen. Hij gaat er met de grove borstel door, ik zet de puntjes op de i, et voilà!
Ik had nooit eerder een dergelijk takenlijstje en toch ben ik niet gestresseerder als ooit de deur uitgestapt. Lees: wel gestresseerd en vermoeid, dat is onder deze omstandigheden wel te verwachten; maar het was niet meer als ooit tevoren en daar ben ik intussen meer trots over als over hoe perfect mijn huis erbij ligt of hoe weinig typfouten mijn manuscript bedraagt.
Misschien is de Spaanse cultuur dan toch, net iets meer als ik zelf besefte, afgedropen op mij. Die zee, die zon, die energie die in de lucht hangt; ze lijken stiekem -druppelgewijs- binnengeslopen door de kieren en spleetjes van mijn geest. Druppels vullen een bokaal immers veel sneller als je zou verwachten. Je kijkt ernaar en denkt dat het eeuwigdurend is, maar van zodra je even niet oplet, even met iets ander bezig bent, is de bokaal ineens gevuld. Ik kan het weten want er zit helaas een klein lek in onze waterfilter.
Nog niet zo lang geleden had ik de bedenking: “ik verhuis naar Spanje om wat trager te gaan leven en toch heb ik het nooit eerder zo druk gehad.” Het grote verschil is echter dat ik tevens nooit eerder zoveel vrijheid had in het beheren van mijn agenda. Ik beslis wat wel, wat niet, wat nu en wat later. Soms moet ik mezelf hier -gek genoeg- aan herinneren dat ik het ben die beslis. Zeker op momenten dat het heel erg veel wordt durf ik het al eens vergeten, durf ik al eens intern te klagen en te foeteren. Alsof niet ik het beslist heb, maar wel één of andere interne CEO.
“Wat een slavendrijver!”
“Hoe durft hij me nu op dit uur nog een CM verslag aansmeren?!”
Dan ineens steek ik het interne licht op en begint het me te dagen. Hij is in feite ik. Ik ben diegene die mezelf een dergelijke druk opleg. Daar zit het hem dan ook: het is één ding ons los te maken van een bedrijf, een omgeving, een opvoeding, een cultuur,… het is echter een heel ander verhaal je daar, in je eigen onzichtbare binnenwereld, van bewust te worden en vervolgens van los te wurmen.
Zit jij echt aan het stuur van je leven?
Of is het in feite wat je geleerd hebt, wie je geleerd heb te moeten zijn? Zijn het aangeleerde ideeën over “goed” vs “slecht” die je aansturen?
Wie ben jij inherent? Wat wil je -werkelijk- van dit leven? En wat zou het leven werkelijk van jou willen? Wat stroomt er als lopend water uit je innerlijke bron, organisch en zonder veel weerstand?
In mijn geval is het schrijven. Ik heb het nog niet zo lang geleden beseft. Het is als een stiekeme interne schat, ik die ineens ontdek dat onder die losse houten plank onder mijn bed een miljoen op me lag te wachten. Het is net als het verhaal van de bedelaar die al de hele tijd op een schatkist bleek te zitten.
Niet dat ik perse verwacht dat mijn schrijven me dat miljoen in de letterlijke zin zal opleveren, eerder besef ik steeds meer dat het ontdekken van onze echte zelve, en diens interne krachtbronnen, goud waard zijn.
Je hoeft er je hoofd niet over te breken om te weten te komen waar jouw interne schatkist verscholen zit. Integendeel, stop met zoeken en je zal vinden. Creëer wat “white space” in je agenda, plan niets in en kijk wat er spontaan komt. De beste remedie tegen stress, zoals ik ooit leerde van een holistisch arts, is “je goesting doen.” En jij die meer je goesting doet werkt net als een intern kompas, het wijst je de weg naar de schatkist.
Enjoy the journey!
Meer van dit?
In september komt mijn eerste boek uit, genaamd ‘wakker’ bij uitgeverij Beefcake publishing. Het boek wordt gefinancierd via crowdfunding en alle steun is meer dan welkom. Elke bijdrage wordt beloond met één of meerdere exemplaren van het boek en aanvullende extra’s als een dagboek, geleide meditaties, een naamsvermelding, een lezing etc.
Meer informatie vind je hier:
Sarah