Ik ken mijn studenten vrij goed en ik weet nog veel beter hoe ze het gedaan hebben voor mijn vakken. Groot was dan ook mijn verbazing toen Ine (fictieve naam) met een pruillip mijn lokaal binnenstapte tijdens het studentencontact om haar examen, afgelegd in 2de zittijd, in te kijken. Ik wist bijna zeker dat ze een zeer goede uitslag had behaald maar bij haar binnenkomst begon ik aan mezelf te twijfelen…
“Dag Ine, jou had ik eigenlijk niet verwacht…” (studenten die geslaagd zijn zie je nauwelijks op een studentencontact). “Je was toch geslaagd hé of vergis ik mij?”
“Ik was geslaagd ja maar ik had eigenlijk meer verwacht…”
(Al zoekende naar haar examen…) “Meer verwacht? Wat had je dan precies verwacht?”
“Ik weet niet, gewoon meer dan wat ik nu heb.”
(Ondertussen vind ik haar examen, een 16/20, wat een fantastische uitslag is). “Ik heb hier je examen, 16/20, amai, super hé!”
“Bwa, ik weet het niet.” “Waarom is het maar een 16?”
Waarom is het maar een 16? Die ‘maar’ stoort me enorm maar dat laat ik niet merken. Ik geef haar de nodige feedback en uiteindelijk verlaat ze het lokaal zoals ze is binnengekomen, met een pruillip ondanks een 16/20. Waanzinnig vind ik het en mijn afkeur voor ‘puntjes’ is alweer een stukje groter geworden. Ik hou niet van ‘puntjes’ al behaalde ik vroeger op school goede ‘puntjes’ en werd ik dan ook gezien als een ‘goede’ leerling omdat taal en wiskunde me wel lagen en dan kom je al heel ver. Moesten ze me toen echter ‘puntjes’ hebben gegeven op zingen, dansen, knutselen, houtbewerking of kleiduifschieten dan had ik niet veel ‘puntjes’ bij elkaar gesprokkeld. Pure horror die ‘puntjes’, zouden we er niet beter een PUNT achter zetten? Ik stem voor…
Bart